//(省去N行……) char *source,*dest; struct in_addr saddr; struct in_addr daddr; saddr.s_addr = (in_addr_t)cmd.source.v_uint; //cmd.source.v_uint装载了由字符串通过inet_aton()转化成的源IP的网络字节,这里无错,不必深究:) daddr.s_addr = (in_addr_t)cmd.dest.v_uint; //同上 source = (char*)inet_ntoa(saddr); dest = (char*)inet_ntoa(daddr); printf(“source[%s] dest[%s]”,source,dest); //(省去N行……)执行之后打印结果总是源IP和目的IP一样,如下(程序名为pro):
红色字体的意思是inet_ntoa()返回的字符串是临时装在一个静态分配的缓冲区里面,下一次调用此函数的时候缓冲区会被重写 。哈哈,终于发现为什么转化为字符串后,源地址老是与目的地址一样了,关键原因在于指针的使用,前面是将用来装载源地址和目的地址字符串的source与dest声明成了指针,那么,赋值之后二者指针就会都指向inet_ntoa()的临时缓冲区里,在给dest赋值时,缓冲区被重写了,所以source指针的值就变成了目的地址,二者自然就一样了。因此,改成下面的代码就没问题了:
//(依然省去N行……) char source[16],dest[16]; //声明成数组,可以将内容从缓冲区里复制过来,面不是用指针指向缓冲区 int saddr_len,daddr_len; struct in_addr saddr; struct in_addr daddr; saddr.s_addr = (in_addr_t)cmd.source.v_uint; daddr.s_addr = (in_addr_t)cmd.dest.v_uint; saddr_len = strlen(inet_ntoa(saddr)); daddr_len = strlen(inet_ntoa(daddr)); if(saddr_len <=15 && daddr_len <=15) //IP址的字符串最多为15位 { memcpy(source,inet_ntoa(saddr),saddr_len); memcpy(dest,inet_ntoa(daddr),daddr_len); source[saddr_len] = '/0'; dest[daddr_len] = '/0'; }else{ printf("ADDR Error/n"); exit(1); } printf(“source[%s] dest[%s]”,source,dest); //(依然省去N行……)
原文地址:http://blog.csdn.net/prettyshuang/article/details/45502167